Thiaminchlorid (Vitamin B₁) ass e Waasserlösleche Vitamin, dee wesentlech fir de Stoffwiessel vu Kuelenhydrater, Proteinen a Fetter ass, an och fir d’Erhale vun der normaler Funktioun vum Nervesystem.

Indikatiounen fir d’Benotzung:
Hypovitaminose an Vitamin-B₁-Mangel: Konditioune mat engem erhéichten Bedarf u Vitamin B₁ oder wéinst onzougänglecher Zufuhr, inklusiv:

• Stéierungen vum peripheren Nervesystem: Neuritis, Radikulitis, Neuralgie.
• Myokardiodystrophie.
• Darmatonie.
• Chroneschen Alkoholismus.
• Thyreotoxikose.
• Erhuelungsphas nom längeren infektiéise Krankheeten.
• Erhéichten Bedarf u Vitamin B₁ während der Schwangerschaft a Stillzäit.

Kontraindikatiounen:
Hypersensibilitéit: Allergesch Reaktiounen op Thiamin oder eng Komponent vum Medikament.
Benotzung bei Kanner: Altersbeschränkungen ofhängeg vun der Doséierungsform an der Konzentratioun.

Niewewierkungen:
Allergesch Reaktiounen: Urtikaria, Jucken (Pruritus), Quincke-Ödem (Angioödem).
Seelen: anaphylaktesche Schock.
Kardiovaskuläres System: Tachykardie, Häerzklappen.
Anerer: Iwwerméissegt Schwëtzen, Péng oder Reizung op der Injektionsplaz.

Besonnesch Instruktiounen:
Parenteral Verwäertung: Recommandéiert nëmmen, wann eng mëndlech Verwäertung net méiglech ass (z. B. Iwwelzegkeet, Erbriechen, Malabsorptiounssyndromen oder perioperativ Bedéngungen).
Allergesch Virbestëmmung: Allergesch Reaktiounen op Thiamin sinn méi heefeg bei Individuen mat enger Geschicht vu Allergien.
Intramuskulär Injektiounen: Kënne wéinst dem nidderegen pH-Wäert vun der Léisung Onbequemlechkeet verursaachen.

Recommandéiert Konsultatioun:
Virun der Start vun der Behandlung mat Thiaminchlorid sollt e Gesondheetsbetrib consultéiert ginn, fir d’Eegnung vun der Therapie ze evaluéieren an déi optimal Doséierung festzeleeën. Selbstmedikatioun gëtt staark ofgeroden a ka negativ Konsequenze verursaachen.